Engeller Kalkıyor

Mevcut Durum

Kendisi engelli ya da engelli çocuğu olan kadınlar, hem kendi haklarının hem de çocuklarının haklarının farkında olmadıkları gibi yararlanabilecekleri destek mekanizmalarının da farkında değildir. Toplumun dışlamasından çekinen anneler çocukların özel eğitim ve rehabilitasyon hizmetlerinden yararlanabileceğini bilememekte, kabullenememekte ya da bu hizmetlere ulaşamamakta, çocuklarıyla birlikte kendilerini eve mahkum etmektedirler. Böyle durumlarda hem çocukların gelişimi ve sosyalleşerek topluma kazanılması engellenmekte, hem de anneleri her türlü aile içi şiddete maruz bırakan bir yaşam şekli ortaya çıkmaktadır. (KAMER, 2008)

Projenin Hedefledikleri

• Diyarbakır, Hakkari, Tunceli, Urfa ve Van’da 15.000 hanenin ziyaret edilecek.
• Bu ziyaretler sırasında özellikle engelli çocuklar ve annelerinin sorun ve ihtiyaçları tespit edilecek.
• Mahallelerde kadınlar için farkındalık toplantılarına paralel çocuklar için şenlikler düzenlenecek.
• Edinilen veriler, rapor haline getirilerek Türkiye Büyük Millet Meclisi (TBMM)’ne sunulacak.
• Savunuculuk çalışmaları ile paralel olarak ihtiyaçların tespit edildiği mahallelerde yeni faaliyete giren Kadın Merkezlerinin ihtiyaca yönelik çalışmalar yürütülecek.
• Toplumda bir yandan kadın ve engelli hakları konusunda farkındalık yaratılacak, diğer yandan bu dezavantajlı grupların topluma katılımı desteklenecek.

Proje Sonuçları

• 5 ilde toplam 15.000 hane ziyaret edilerek, bu ziyaretlerde evlerde bulunan engelli çocuk ve engelli kadın sayıları belirlendi. 90.000 kişilik nüfusa yönelik bilgiler toplandı.
• Birinci ziyaretler sonunda ikinci bir anket ile engelli çocuk ve engelli kadınların bulunduğu bazı evlere ziyaret yapılarak özel sorunlarının belirlenmesi sağlandı ve toplamda 1.430 hane ziyaret edildi.
• Hane ziyaretleri devam ederken KAMER’in mahallede daha rahat çalışabilmesi ve tanınması için mahalle toplantıları düzenlendi. 5 ilde 2.000 kadının katıldığı 33 mahalle toplantısı yapıldı.
• 200’ü engelli, 500 çocuğun katıldığı çocuk şenliklerde “farklı” çocukların birbiriyle kaynaşması esas alındı.
• KAMER mahallede yürüttüğü bu çalışmaları bir rapor haline getirerek karar vericilerle paylaştı. Raporun tamamı için tıklayınız.

Van KAMER, Gönüllü: “Şimdi daha iyi anlıyorum, bina girişlerine konulan onlarca kat merdiveni, asansörü olmayan yapıları, yüksek kaldırımları, toplu taşıma araçlarındaki zorlukları, engelli tuvaleti bulunmayan mekânları, sokakta engelli gören bir çocuğun ürkek bakışlarını. Ve anladıkça da soruyorum; Bu binaları yapan insanların kaçının hayatında bir engelli var? Hangisi hiç tanımadığı bir engelliye 'merhaba' diye gülümsemiş ve ya bir engelli ile aynı yolda yürümüş?”

Tunceli KAMER, Gönüllü: “Bu proje sırasında kadınların yaşadıkları baskıları, yoksulluğu, kendilerine ve başkalarına olan güvensizliklerini fark ettik. Başlarda sürekli şiddeti örtmeye çalışan bir çaba harcıyorlardı. Eşim içmiyor, beni dövmüyor daha ne olsun diyorlardı. Bize güvendikleri andan itibaren her şey değişiyordu. Engelli ailelerinin ne kadar desteksiz ve yalnız bırakıldıklarını fark ettik.”